และโลกของบีน
เรากลับมาที่กลไกพื้นฐานของหนังสือนิทานประกอบภาพสำหรับเด็กอีกครั้งหนึ่ง
หน้าหนังสือคือโลก - the world
เด็กๆที่กำลังมองหน้าหนังสือเป็นตัวละครหลัก - protagonist
เด็กๆเป็นตัวละครหลักได้ไม่ยากเพราะเขาเห็นตนเองเป็นศูนย์กลาง - egocentric
เขาอยู่ที่ศูนย์กลางของจักรวาล และของโลกด้วย
เปิดเข้าไปหน้าที่ 1 “กระต่ายน้อยบีนโตแล้วนะ” ประโยคนี้ถูกวางบนพื้นที่สีขาวด้านซ้าย พื้นที่สีขาวกว้างใหญ่ คือโลก
กระต่ายน้อยบีนอยู่มุมขวามือ ตัวไม่ใหญ่ เขาเป็นส่วนหนึ่งของ “โลก”
ลูกของเราเป็นส่วนหนึ่งของโลกด้วย ตัวเล็กๆ
มือกระต่ายน้อยถือผ้าสีน้ำเงินจุดเหลืองอยู่ผืนหนึ่ง โลกมีผ้าผืนนี้ด้วย
เขาและผ้าเป็นหนึ่งเดียว และเป็นศูนย์กลางของจักรวาล เป็นส่วนหนึ่งของโลก
พ่อ แม่ พี่น้อง และผ้า เป็นหนึ่งเดียว และเป็นศูนย์กลางของจักรวาล เป็นส่วนหนึ่งของโลก
วันหนึ่ง ผ้าหายไป
ครึ่งหลังของหนังสือ ไม่มีผ้า!
บัดนี้กระต่ายน้อยอยู่คนเดียวแล้ว ไม่มีผ้าให้ถือติดตัว ไม่มีผ้า ให้ถือก่อนนอน
โลกไม่มีผ้าที่เขากอดทุกคืนถือทุกวันอีกแล้ว
แต่ยังมีพ่อแม่ และพี่ - the mother exists
เปิดหน้าสุดท้าย กระต่ายน้อยอยู่ที่กลางหน้ากระดาษ ตัวไม่ใหญ่ มีโลกรายรอบ เขาจะกระโดด “โหยงๆ” ไปได้ทุกที่บนโลก โดยไม่รู้สึก “โหวงๆ” อีกแล้ว
เพราะที่แท้แล้ว “ผ้าอยู่ตรงนั้นเอง” ตรงไหน? ในโลก
นี่คือโลกที่มีอยู่จริง ที่เคยมีเขาอยู่ที่ขอบ แต่เพราะเขามีพ่อแม่และพี่ชาย กับผ้าผืนหนึ่ง เขาจึงมีตัวตนจริงๆ และวัตถุมีอยู่จริง แม้ไม่เห็น - แต่ไม่หาย object constancy
เขาอยู่ที่ศูนย์กลางของโลก ซึ่งมิได้กว้างใหญ่เท่าตอนแรกอีกต่อไปแล้ว
เพราะตัวเขาเองที่ใหญ่ขึ้น เมื่อเทียบกับโลก
ภาพสวยมาก ดูจิตรกรวาดใบหน้าของต่ายน้อย น่าเอ็นดู ดูวิธีลงสี นุ่มนวลละมุนละไม ดูต้นไม้ใบหญ้าที่รายล้อม คือโลกที่ไว้ใจได้ - TRUST
แปลไทยสละสลวยมาก - สุภาวดี โกมารทัต
ที่จริงเรื่องนี้มีปัญหาน่าคิด มีคำถามเสมอว่าเราเอาผ้าไปซ่อนได้ไหม เด็กจะได้เลิกติดผ้า คำตอบคือไม่ได้ ผ้าเป็น imaginary companion มีแม่อยู่ในนั้น ตั้งใจเอาไปซ่อนเป็นเรื่องน่ากลัวเกินไป แม่หายได้
แต่กระต่ายน้อยทำหายเองจะไม่เหมือนกัน เขาสัมผัสผ้าก่อนหาย และเขาพอรู้ว่ามันจะอยู่แถวไหนแม้ยังหาไม่พบ
#childrenpicturebooks
มีร้านใน shopee ที่ราคาไม่แพงแนะนำ
(ไม่ใช่ร้านของแม่กุ้งนะคะ ลองเข้าไปดูกันเองน้าา)